په چا باور وکړم

په چا باور وکړم

زه فکر کوم چې موږ هرڅه دافغانستان خلکو ته ولیکل او وویل ، خو دوی اندکترینه توجه ونه کړه ، نه ېې ځان ته توجه وکړه ، نه ېې خپلو اولادو ته توجه وکړه او نه ېې خپلې کورنۍ ته توجه وکړه ، نه د وطن په قصه کې شول ، نه ېې خپل دشمنان وپیژندل ، نه ېې څلور خواوې تر کنترول لاندې ونیولي او علت ېې داوو چې اکثریت د حزبي مشرانو که د ښي اړخ وو که د چپ اړخ وو که کمونست وو که اخواني او دهغوی جهادي قوماندانانو  یوه هم دغه ۳۲ کلن ناورین ، خونړۍ کورنۍ جنګ او بې اتفاقۍ او د همسایه ( پاکستان – ایران – روسانو – عربانو – ازبکانو – ترکمنانو او تاجکانو هیوادو ) دمشرانو فتنه ګر او توطیه ګر چارچلند ته هیڅ متوجه نه شول چې ایا دغه کالونه څومره زموږ بیګناه هیواد وال تر خاورو لاندې شول او نن چې امریکا افغانستان اشغال کړۍ هنوز لا موږ د همسایه ګانو د خونړیو او وحشتناکو تیریو نه نه خلاصیژو نه زموږ ( ژوندیو کمونستو لیډرانو، نه اسلامي اخواني تنظیمی لیډرانو ، نه هم دمدني ټولنو مشرانو ) یوه هم ونه کولای شول یوه نسخه ددې کشماره زموږ دخلاصون او زموږ  دخلکو دنجات له پاره مطرح او قرباني ورکړي ، ماخو په شمشاد – اریانا – اینه – تلویزیونو کې خپله غاړه په افغانانو خلاصه کړه او په هر محفل کې چې زه ناست وم ما خپل نظر چې څنګه زموږ بحران پای ته رسیژي په کتابو کې خلکو ته ولیکلو او دکابل هغه څوک چې کتاب لوني هغو ته می خپله اراده بیان کړیده ، ولې تر اوسه زموږ جهادی قوماندانان ، والیان ، خاصتا عطامحمد نور دایران او پاکستان مداخلې نه غندي او نه ېې نورو خلکو ته بیانوي چې زموږ اصلي خونخواره دشمنان ( پنجابیان او ایرانیان دي ، وو او وې به ) اما هنوز ېې طرفداري کوي نن هر سړۍ باید دوطن له پاره دوطن دملي ارزشو او ملي ګتو په خاطر هرډول قربانۍ ته تیار ووسي دغه هر څه چې تاسې اقایون مجاهدین او طالبان درشوت او قاچاق او غصبولو له لارې جمع کوۍ ، ټولوۍ ، زخیره کوۍ دغه هرڅه یوه ورځ دتاسې په حضور یا دتاسې دمرګ وروسته ملي کیژي بهتره ده عادي ژوند خوښ کړۍ او سبا ته خپلو اولادو ته جنجالونه پری نه ږدۍ  که څوک خوشحالیژي یا خفه کیژي دا تقدیر دی نه بدلیژي ، له همدې خاطره ما دلته د سلیمان لایق یو شعر تاسې ته انتخاب کړۍ هیله ده یوزره غیرت دتاسې په وجود کې را ژوندۍ کړي ؟

دسلیمان لایق دوینو واټ شعر دی

 

 دازمونګ دسترګو وړاندې                      غنی ګوره څه تیریږي  

 یو باتور ملت غرقیږی                                یو مزبوط وطن نړیږي

 یوه دنیا دبرم اوبزم                                     یوه نړی دمیړنیو

 دغروب په لوری درومی                              دتاریخ له پاڼو لویږي

 پاس دستورور رڼه څاڅکي                         راته ښکاری اوښکی اوښکې

 سرچی ږدمه په سرویږدی                           هیبت ناک خوبونه وینم

 ته وایی مځکه په مخ دوه شوه                       افغانی وطن ډوبیږي

 ایمل ریږدی په لحد کې                             دهوسۍ دزړه په تبه

 چی مغل په خیبر وخوت                               اپریدی لانه پوهیږي

 دشنیلۍ په ځای ددشتو                               تیرې تورې زرغونیږي

 دابو په ځای له غرونو                                 نغه وینی را بهیږي

 دباران په ځای له وریځو                            تندرونه را کوزیږي

 درحمت په ځای د هسکه                              غضبونه نازلیږي

 شمر کشته پورته دانګي                            سترګی رډې توره ښکلې

نه ېې سترګې له چا سوزي                        نه ېې شرم له چا کیږي

 زینب چیغې کړی چې ربه                         ته لا څه ته ورته ګورې

 دحسین په زخمي زړه کې                           دیزید خنجر ځلیږ

 څه بی پته شول جنګونه                             څه بې هوډه شول ننګونه

 تو لعنت په دې شملو شه                              لادي جګی نه شرمیږي

 دا د چرګ لکۍ ته ورته                             شملی واچوي په مځکه

 دادشرم او ماتی نښې                                پښتنو ته نه ښاییږي

شمله هغه وخت شمله شي                              چې پّه نر باندې وی لکه                                  اوس په هر کدو جګیږی                            اوس په هر ګیدړا خوریږی

 خدایه داد څه را وکړل                                  چی یو نر د را پری نه شوو

 هر کمر ته چې تکیه شوو                           لکه شګه را شړیږی

یو میرویس په موږ کی نشته                          چی ګرګین ته ودریږی

                                               

یو شیرشاه را پورته نه شوو                           چې مغل ته ودریږی

پرونی ملاته ګوره                                       چی دخور ېې سقاط خور وو                            

اوس چی خصم دافغان شوو                            په سروزرو کې پټیږي   

 

لویه خیټه،غټه کونه ، نرۍ پښې ببره ګیره

ویته خوله بی شرمه سترګی لکه مچ هرڅه کی لویږی

                         

 چې تبلیغ کوی نڅیږی                                چی قران لوني ششنیږی

 په اسلام کې لاری باسي                                زموږ دخاوری بربادی ته

 دې اخوان ته یو دوکان دی                              چې هر څه پکې خر څیږي     

 اوس چی حکم دملا شوو                                  زموږ د خاورې بربادی ته

 هر سحر په چا وردانګي                               هره ورځ به چا ورلویږی

 دافغان په قتل اخلي                                         سرې پونډونه شنې ډالرې                                     

 پشتو پریږده چې ترې تللې                       له ایمان سره خر څیږی                                   هرچړی په چړ چوب                                  پادشاهي خوبونه

 انګریزۍ لانچر په لاس کې                    په لارځي ته واېې نڅیږی                             ې پرون ېې دوړولې مالګې خوسکوته    اوس په بره پشتونخواکی په انسان باندی سپریژي

زما زړه پولۍ پولۍ دی                                          زما ساه لمبه لمبه ده                   

 

چې دا توره خپکۍ به                                             له موږ کله پورته کیږي

 جهاد لوښۍ دفساد شوو                                        مولانا صاحب جلاد شوو

 دین دولت دواړه برباد شوو                                        ددوی زړه لانه سړیږي

 زموږ کور دشرارت شوو                                          افغانی وطن غارت شوو

 دیوی میاشتې تاندې ناوې                                     دشهید په قبر ژاړي

 وايي کوم جهاد ته مړ شوې                                      ځواب وايي چې لنډیږي

 افغاني درنې بیبیانې                                            چې په پت عزت خوندي وې

 دجهاد تر بیرق لاندې                                               بربادیږی لیلا میږي

 هر عرب خریدار شوی                                            زموږ په خوندو او خورلڼو

 مولانا صاحب ېې پلوری                                      نه ځوریږی نه شرمیږی

 

تر څارویو وړیا شوي پشتانه په منديي کې

دڅارویو به دود وي چې خزڅېژي

 د ډالرو غواړه شوي                                        که غلجی که دورانی دی

 پشتانه او پشتو دواړه                                      هسې شکاري چې ختمیږی

 داحمد په ګور ې تو کړل                              تورې لاړې دانکیو

 داچې پلار له ګروې نيسي                            داچې وروڼو ته ګواښیږي

 موږ ته ټول جهان دوزخ دی                           چې وطن مو پکشې نه وي

 موږته هر وطن سقر دی                                   چې افغان پکې ځوریږي

 موږته هر مشر دشمن دی                                 چې پردي سره یو کیږي

 شپه که هر څه توفاني ده                                  څراغونه را بلیږی

 لا وطن را بولي خلک                                       دمیړانو معرکوته

 لاهغه ژڼي ژوندیږی                                     چی تر هوډه قربانیږي

 لا دغرو له جمدرونه                                         سیلابونه را کوزیږي

 لا دوینو واټ پرانیستۍ                                 لیونتوب دلیونو ته

 لاد خپلی خاورې مینه                                      موږ ته واي چې را پاڅۍ

 لاخوب وړۍ د پیړیو                                      دخوبو نه را پاڅیږي

 لادرزم ګرمي شته ده                                     زموږ په مټو کې دننه

 لا زموږ په پشتون زړه کې                             دایمل وینه چلیږي

 لاد جنګ په تخت اوبخت کې                         زموږ لوبه ختمه نه ده   

 لا ایمل دشیرشاهی ته                                      همایون له اسپه لویږي

 لازمونګ په کلاګانو                                    پشتني حیا خوره ده

لازمونګ په دروازو کې                              غیرتونه خواره کیږي

دابه بیا یوه غوغا شي                                      توفانونه به په خلاشي

 دا به بیا په ساحلونو                                        دڅپو چیغې خوریږي

 دابیا زمونګه خلک                                        لکه څاحکي په څپو کې

 یو سرکشه یاغي سین شي                                سمندر ته به رسیږي

 دا به بیا په لمر لویدوکې                                دمرغان دسیل له ورایه

 لکه سور بیرغ دپتې                                     په سرو وړانګو کې رپیږي

 دابیا په مخه دانګي                                      دازمونګ جنګي اسونه

 دا به لوړ ځي تر هدفه                                     دابه خامخا بهیږي

 دابه اچوی له سویو                                         سرې سکروټې په تکل کې

 دا به رسي تر هدفه                                         دابه لوړو ته رسیږي

 دابه بیا زمزم ته رسي                                      دبیدیاوو جل وهلو  

 دابه بیا په جل وهلو                                         درحمت باران اوریږي

 دابه بیا اباسيني شي                                        ډوبوي به تورې کونې

 تور پنجاب به وهل کیږي                                 له بنسټه به نړیږي

 دابه بیا زمونګه ژني                                     لاره باسي ازادیته

 چا چې زمونګه سر غوڅ کړی                     دهغې سر به غوڅیږي

 دا به بیا لنډۍ مستیږي                                تن به باسي له بستره

 پشتانه به را پا څېږي                                    پشتونخوا به ازادیږي

 دا بیا داحمد چیغې                                         ریږدوي دلاهور باندې

 دابه بیا په کړاکړ کې                                 دبیربند جامې ماتېږي

 دابه بیا سلطان راباسي                                    رنګه توره په کجلو

 اخوندان به ترې نه تښتي                           ایمامان به ترې نه تښتي 

 او دا دقم چړیان به پوه شي  

                           چې پشتون دننګ په کارکې خپل وار نه پریږدی پردو ته

 

دا تقدیر دی نه بد لېږي