یوازنۍ لاره د افغانستان د نجات دکرزي صلب صلاحیت کول ( امپیچمنت ) دی

Impeachment

صلب صلاحیت دریس جمهور ، دهغو د معاونینو ، او دکابینې  د وزیرانو مطابق د قانون چې دوی په ( رشوت ، اختلاس ، بې تفاوتۍ ، تفرقه اچولو ، ناکاره حکومت داري ، مصلحت جويي ، دمقام او چوکي نه سوی استفاده ، تهدید او په زورد اشخاصو تقرر، خاین رشوتستان تروریست او مرتجع د (پاکستان اوایران ) نمایندګان په دولتی مقاماتو  باندې تعینول ، عدم کارايي دوسله وال پوځ د تنظیم اوتامین په خاطر ، په موقع د وطن  دنجات په خاطر د سرقومانداني اعلي د مقام نه استفاده نه کول دباد راوړل شویو پیسو نه محاسبه نه لرل او نه پوشتنه ، دبیکارۍ دلغو کیدو په خاطر اندکترینه توجه نه کول ، اقتصادي ودې او بازسازۍ ته ډیره لږ توجه ، دوروڼو او خپلوانو د چپاول او غصبولو مخه نه نیول ، د محمود خان کرزی او فهیم دورور حصین چې لومړي ۹ملیونه او دوهم درۍ ملیونه دکابل بانکه ترلاسه کړې وې چپ پاتیکیدل ،  اول د افغانستان د پارلمان له خوانه سلب صلاحیت کول او که ېې ونه منله نو بیا خلک عمومی قیام ته را بلل او دوی محکمی ته سپارل ، دافغانستان دپارلمان محترمو غړو ،کرزي د خپل مقام او صلاحیت نه سوې استفاده کړې او دغه کارونه ( جرایم ) ېې کړي ګویا مرتکب شوۍ نو زما په عقدیه چې نن باید تاسې ملي – افغاني اسلامي رسالت ادا او کرزۍ دافغانستان دملي مصالحو دخوندي ساتلو په خاطر صلب صلاحیت کړۍ او موقتا قدرت وزیر دفاع ته ور تسلیم کړۍ تر څو نوۍ ریس جمهور ټاکل کیژي دوی باید محاکمه شي که دا کار ونه  ونه کړۍ نو تاسې هرومرو وطن مخ په تجزیه رهنمایی کوۍ او هغه دلایل چې

 سبب کیژي هغه په لاندې دول دي.  impeachment  دده د (دحکومت ) د

 

۱ – یوه غیرمسلکي او بیسیواده سړې ته دمارشالۍ رتبه ورکول ( فهیم خان ته )مارشالي هغو چا ته ورکول کیژي چې یوه جبحه یا یو هیواد دغلیم دلاسه فتح یا نجات ورکړۍ وي خو  ده  ( مارشال صاحب ) ټول عمر خیانت کړۍ او خلک ېې وژلي او نن هم دزوره کار اخلي  .

۲ – یوه تروریست ، قاتل او هغو چاته چې دواخان تیغه ېې خرڅه کړیده ، او وطن ېې تخریب او په ۱۰۰۰ هاوو کسان ېې ووژل د ملي قهرمان نوم ورکول ( مسعود ) ته لوی خیانت نه دی .

۳ – پنجشیر ته چې ټول نفوس ېې تر ۷۰۰۰۰ نفرو نه رسیژي د ولایت مقام ورکول په داسې حال کې چې پکتیکا ، هلمند، او بدخشان چې دوه چنده داکثریت ولایتو نفوس لري په دوو نویو ولایتو ونه نومول شول .

۴ –وسله وال پوځ ېې  د امریکا او پاکستان په اشاره مضمحل کړو ، متخصص او تحصیل یافته کدرونه ېې ( ډي ډي آر ) کړل او وسلې ، تخنیک او مهمات ېې وپلورل چې که دمجاهدینو وسلې ورسره یو ځای کړم د ( ۱۰ ) کالو جبحوي جنګ له پاره د پاکستان او ایران ) په مقابل کې بس وو او بهترین روسۍ تخنیک وو .

۵ – هیرویینو او تریاکو ته ېې رسمیت ورکړو ، او په جوړولو او تصفیه او ترافیکنګ کې ده او کابینې ېې مستقیمه ونډه لرله او لري ېې لکه هغه د مشرقي ( اچین یوه تصفیه خانه د پودرو ) چې امریکا او روسانو په ګډه ونړوله،  ( کرزي او سید اسحاق ګیلاني ) دواړو ستونۍ څیرې کړل چې ولې موږ ته په ملیونو ډالره تاوان ورسیدو .

۶ –دورونو لاسونه دده او ددوو معاونینو ېې به فساد  او د مځکو په غصبولو کې شریک دی .

۷ – اجیر ، تنظیمی ، مصلحتي ، وسله وال پوځ ېې جوړ کړو چې هیڅ زموږ په درد نه خوري او تر ننه پورې خلع سلاح دی او همدا سبب دی چې پاکستان – ایران او طالبان په موږ برلاسۍ لري.

۸ – بیسیواده ، غیرمسلکي وزیران ېې د ( پاکستان –ایران –عربستان – او غربي هیوادو ) په دستور تعین او وطن ېې ورباندې بې ستره او لوټ کړو .

۹ – دایران څخه رسما رشوت ترلاسه کوي او خپل اعتراف ېې موجود دی .

۱۰ – په ( ۱۱ ) کالو کې ده محاجرین په هیواد کې دننه خوندی نه کړل او محاجرین د ایران او پاکستان له کړو وړو نه تر پزې راغلي دی .

۱۱ – په ملیاردو ډالره د نړیوالو له مرستو نه غلا او ورک شول .

۱۲ – درشوت مخه ېې نه یوازې چې و نه نیوله بلکه هنوز ېې مامورین رشوت ته تشویق کړل .

۱۳ – دخلکو جایدادونه ، کورونه ، اپارتمانونه او مځکې غصب شوې او کرزۍ ورته ګورې ایا مدیریت داسې وې ؟؟؟

۱۴ – د ( پاکستان او ایران دیکتات تر ننه مني ) دکنر دسیند د پاسه دپاکستان له ویرې بند برق نه شي جوړولای او دایران له ویرې دسلما بند برق او دسمنتو فابریکه تر ننه غیر فعاله ده ،

۱۵ – دولتي او شخصي فابریکې لوټ او چپاول شوې ولې ېې غاصبین محاکمه نه شول او بیرته پیسې ورنه بود نه شوې مثال ېې جنګلک او د برقی موټرانو ترانسپورت دی  .

۱۷ – په ۱۱ کالو کې ېې اقلا دری دبرق لوی بندونه جوړ نه کړل دی ته خاین وایاست که بل شي زموږ اوبه نورو هیوادو ته جاری دی او موږ قراردادی برق له خارجه اخلو  .

۱۸ – دطالبانو سره دحکمتیار سره چې هره ورځ افغانان وژني او تخریبات کوې دستوري حکومت جوړوی او بندیان ورخوشي کوي دی ته یو خاین نه وایاست ؟؟ ایا مصالحه دزور ه  ور سره کیژی اوکه مصالحه په کمزوري تپل کیژي او دشمن باید مصالحي ته غاړه کیږدي .

۱۹– اصلاحات اداري ېې را منځ ته نه کړل( یو د حزب دیموکراتیک ګوند نه وزیر یا معین نشته ) هغه څوک چې ده په دغو نامو تعین کړې پخوانی اخوانی ګوندیان وو .

۲۰ – دکابل دشهر کانالیزاسیون ته ېې اصلا توجه ونه کړه او دکابل عمومی کناراب ( دکابل سیند ) د کثافاتو ځاله او کور دي یو هم ورباندې ونه شرمیدو .

۲۱ - فغانستان یو زراعتی هیواد دی موږ تر ننه ( غنم او وریجې ) له خارجه راوړو ، هګۍ – چرګان – غوړي – شات – لبنیات – وزارت زراعت په افغانستان کې تولید نه کړل چې ډیر اسانه کار دی .

۲۲ -  دوسله وال پوځ قطعات ېې د ډیرو تاریخي او سترواخپا ،او تحکیم شویو ځایو نه لوڅو دشتو ته وایستل دلیل ېې څه وو او ولې او دکانکریټي پخو دیوالو په ځای غربیانو ورته د کارتنو بارکونه جوړ کړل .

۲۳ – د شیر پور تاریخي ځای ېې ددشمنانو په خوله په خپلو منځو کې تقسیم او ترکه کړو  او ددوی خاینینو ،رشوت خورو قصرونه هلته ووینۍ چې لوی تاریخی خیانت دی .

۲۴ – دښځو حقوقو ته اندکترینه توجه ونه شوه ، ښځې تر ننه  دیوه حیوان حیثیت لري په داسې حال کې چې زموږ ښځي  دنړۍ تر ټولو ښځو هم ښکلي او هم وطن پرسته او هم کارکونکې بااستعداده دي .

۲۵ – د کاماز ترانسپورتي تصدي ېې لوټ او ۴۰۰۰ باربري موټران څه شول .

۲۶ – کار اهل دکار ته نه سپارل کیژی او هنوز د ( ته خلقۍ او پرچمۍ ېې ، ته ازبک او ته هزاره ېې ، تعصبات ادامه لري ایا دغه حالت تر اخره ادامه پیداکوي ، یو خاین دوظیفی نه لرې که بیا ېې بیرته لوړ مقام ته منسوب کړه ایا دا مدیریت دی ؟؟؟

۲۷ – مکتبونه تر ننه ودانۍ نه لري اود خارجي هیوادو ډالر بیرته هغو هیوادو ته ددوی دبیکفایتۍ له امله  ری اکسپورت کیژی .

۲۸ - علمي او تعلیمي ، کلتوري مراکز او ځایونه نه باید د توپکسالارو – توپکمارو ـ تروریستو – سړي وژونکو – غلو او وطن فروشانو په نامو ونه نومول شي ، که یو قاتل – یو غل – یو رشوت خور – یو معامله ګر – یو وطن فروش – یو مافیا – یو تفرقه اچونکۍ – یو سمت او لسان پرست  ته قهرمانی یا مارشالي یا ولایت ورکوې نو ته اصلا دافغان نوم خرابوې او ته هم هغوی غونته خاین ېې .

 

ڼور ډیر  جرایم او تور کارونه وکیل صاحبان او دافغانستان خلک ورباندې علاوه کړۍ

دغه موضوع په فیس بوک او بینوا او کوفې به سایتو کې نشر شوې ده دلوستونکو توجه ورته را اړوم                 

شرایط مطالعه کړۍ Impeachment   دلته ېې په امریکا کې د 

                            

Impeachment in the United States is an expressed power of the legislature that allows for formal charges against a civil officer of government for crimes committed in office. The actual trial on those charges, and subsequent removal of an official on conviction on those charges, is separate from the act of impeachment itself.

Impeachment is analogous to indictment in regular court proceedings, while trial by the other house is analogous to the trial before judge and jury in regular courts. Typically, the lower house of the legislature will impeach the official and the upper house will conduct the trial.

At the federal level, Article II of the United States Constitution (Section 4) states that "The President, Vice President, and all civil Officers of the United States shall be removed from Office on Impeachment for, and Conviction of, Treason, Bribery, or other High Crimes and Misdemeanors." The House of Representatives has the sole power of impeaching, while the United States Senate has the sole power to try all impeachments. The removal of impeached officials is automatic upon conviction in the Senate. In Nixon v. United States (1993), the Supreme Court determined that the federal judiciary cannot review such proceedings.

Impeachment can also occur at the state level; state legislatures can impeach state officials, including governors, according to their respective state constitutions.

At the Philadelphia Convention, Benjamin Franklin noted that, historically, the removal of “obnoxious” chief executives had been accomplished by assassination. Franklin suggested that a proceduralized mechanism for removal — impeachment — would be preferable.^[1]

The House of Representatives

Depiction of the impeachment trial of President Andrew Johnson, in 1868, Chief Justice Salmon P. Chase presiding.

Impeachment proceedings may be commenced by a member of the House of Representatives on their own initiative, either by presenting a listing of the charges under oath, or by asking for referral to the appropriate committee. The impeachment process may be triggered by non-members. For example, when the Judicial Conference of the United States suggests a federal judge be impeached, a charge of what actions constitute grounds for impeachment may come from a special prosecutor, the President, a state or territorial legislature, grand jury, or by petition.

The type of impeachment resolution determines to which committee it will be referred. A resolution impeaching a particular individual is typically referred to the House Committee on the Judiciary. A resolution to authorize an investigation regarding impeachable conduct is referred to the House Committee on Rules, and then referred to the Judiciary Committee. The House Committee on the Judiciary, by majority vote, will determine whether grounds for impeachment exist. If the Committee finds grounds for impeachment they will set forth specific allegations of misconduct in one or more articles of impeachment. The Impeachment Resolution, or Article(s) of Impeachment, are then reported to the full House with the committee's recommendations.

The House debates the resolution and may at the conclusion consider the resolution as a whole or vote on each article of impeachment individually. A simple majority of those present and voting is required for each article or the resolution as a whole to pass. If the House votes to impeach, managers (typically referred to as "House managers", with a "lead House manager") are selected to present the case to the Senate. Recently, managers have been selected by resolution, while historically the House would occasionally elect the managers or pass a resolution allowing the appointment of managers at the discretion of the Speaker of the United States House of Representatives. These managers are roughly the equivalent of the prosecution/district attorney in a standard criminal trial.

Also, the House will adopt a resolution in order to notify the Senate of its action. After receiving the notice, the Senate will adopt an order notifying the House that it is ready to receive the managers. The House managers then appear before the bar of the Senate and exhibit the

Senate

The proceedings unfold in the form of a trial, with each side having the right to call witnesses and perform cross-examinations. The House members, who are given the collective title of managers during the course of the trial, present the prosecution case and the impeached official has the right to mount a defense with his own attorneys as well. Senators must also take an oath or affirmation that they will perform their duties honestly and with due diligence (as opposed to the House of Lords in the Parliament of the United Kingdom, who vote upon their honor). After hearing the charges, the Senate usually deliberates in private. Conviction requires a two-thirds majority.

 The Senate enters judgment on its decision, whether that be to convict or acquit, and a copy of the judgment is filed with the Secretary of State.^[2] Upon conviction, the official is automatically removed from office and may also be barred from holding future office. The removed official is also liable to criminal prosecution. The President may not grant a pardon in the impeachment case, but may in any resulting criminal case.

Beginning in the 1980s, the Senate began using "Impeachment Trial Committees" pursuant to Senate Rule XII. These committees presided over the evidentiary phase of the trials, hearing the evidence and supervising the examination and cross-examination of witnesses. The committees would then compile the evidentiary record and present it to the Senate; all senators would then have the opportunity to review the evidence before the chamber voted to convict or acquit. The purpose of the committees was to streamline impeachment trials, which otherwise would have taken up a great deal of the chamber's time. Defendants challenged the use of these committees, claiming them to be a violation of their fair trial rights as well as the Senate's constitutional mandate, as a body, to have "sole power to try all impeachments." Several impeached judges sought court intervention in their impeachment proceedings on these grounds, but the courts refused to become involved due to the Constitution's granting of impeachment and removal power solely to the legislative branch, making it a political question

History

In writing Article II, Section Four, George Mason had favored impeachment for "maladministration" (incompetence), but James Madison, who favored impeachment only for criminal behavior, carried the issue.^[3] Hence, cases of impeachment may be undertaken only for "treason, bribery and other high crimes and misdemeanors." However, some scholars, such as Kevin  Gutzman, have disputed this view and argue that the phrase "high crimes and misdemeanors" was intended to have a much more expansive meaning.

The Congress traditionally regards impeachment as a power to use only in extreme cases; the House of Representatives has actually initiated impeachment proceedings only 62 times since 1789. Two cases did not come to trial because the individuals had left office.

Actual impeachments of 19 federal officers have taken place. Of these, 15 were federal judges: Thirteen district court, one court of appeals (who also sat on the Commerce Court), and one Supreme Court Associate Justice. Of the other four, two were Presidents, one was a Cabinet secretary, and one was a U.S. Senator. Of the 18 impeached officials, seven were convicted. One, former judge Alcee Hastings, was elected as a member of the United States House of Representatives after being removed from office.

The 1797 impeachment of Senator William Blount of Tennessee stalled on the grounds that the Senate lacked jurisdiction over him. Because, in a separate action unrelated to the impeachment procedure, the Senate had already expelled Blount, the lack of jurisdiction may have been either because Blount was no longer a Senator, or because Senators are not civil officers of the federal government and therefore not subject to impeachment. No other member of Congress has ever been impeached, although the Constitution does give authority to either house to expel members, which each has done on occasion, removing the individual from functioning as a representative or senator for misbehavior. Expulsion, unlike impeachment, cannot bar an individual from holding future office.

Impeachment of a U.S. President

Two U.S. Presidents have been impeached: Andrew Johnson (trial) and Bill Clinton (trial). Both were impeached by the House of Representatives but acquitted at the trials held by the Senate. The House Judiciary Committee voted on Articles of Impeachment for President Richard Nixon, but he was not impeached because he resigned before the full House of Representatives could vote on any articles. Since the entire House did not vote, Nixon was never impeached.

When an Impeachment process involves a U.S. President, the Chief Justice of the United States is required to preside during the Senate trial.^[4] In all other trials, the Vice President would preside in his capacity as President of the Senate. Due to an unintended omission in the Constitution, the Vice President also would preside over his own impeachment trial.^[5][6]

یقین لرم چې په خپله بزرګوارۍ دافغانستان ننګین او خونین ناورین ته خاتمه ورکوۍ

په درناوۍ

پوهندوی دکتور طاوس وردک ۳۰ سپتامبر ۲۰۱۲